Author :
Abstract
1970’li yıllarda yaşanan mali krizler sonucunda gelişmiş ülkelerin devlet yapısında bir dönüşüm yaşanmıştır. Merkezi hükümetlerin yanında kentlerin siyasi ve ekonomik güçleri de artmaya başlamıştır. Dünyanın çeşitli ülkelerinde aynı dönemde yaşanan hızlı nüfus artışı sonucunda metropollerin sayısının artması bu süreci hızlandırmıştır. Metropoliten alanda yaşanan bu değişimler metropoliten alanın yönetiminde de değişiklik yapılmasını bir gereklilik haline getirmiştir. Metropoliten alanların nasıl yönetilmesi gerektiğine ilişkin görüşler geliştiren metropoliten yönetim okulu ve kamu tercihi okulu gibi yaklaşımlar yerine yeni bölgeselcilik gibi yeni yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. Yeni bölgeselcilik yaklaşımı, metropoliten alandaki yerel yönetim birimlerinin birleştirme ya da parçalama gibi tek bir yöntem yoluyla yönetilmesini reddeder. Metropoliten alanların yönetilmesinde önemli olanın kamu kuruluşları ve özel kesim arasında kurulacak ilişkiler olduğunu savunur. Türkiye’de büyükşehir belediyelerine ilişkin reform çalışmaları yeni bölgeselcilik yaklaşımından etkilenmektedir. Büyükşehir belediyelerine ilişkin 2004, 2008 ve 2012 yıllarında gerçekleştirilen yasal düzenlemelerde yeni bölgeselcilik yaklaşımının temel özellikleri görülmektedir. Ancak, bu düzenlemeler, Türkiye’nin sahip olduğu yönetim geleneği ve ekonomik yapı gibi kendine özgü özellikleri nedeniyle çeşitli değişikliklere uğramaktadır.
Keywords
Abstract
Due to the financial crises that happened in the 1970s, a transformation occurred in the state structure of the developed countries. Besides the central government, political and economic power of cities have been strengthened. The increase in the number of metropolitan areas in various countries in the World as a result of rapid population growth accelerated this process. These changes occurred in the metropolitan area has required a metropolitan government reform. New approaches such as new regionalism have emerged instead of approaches such as the metropolitan government school and the public choice school, which have developed opinions on how to manage metropolitan areas. The new regionalism approach refuses to manage metropolitan areas through a single method, such as consolidation or fragmentation. This approach argues that the relations between public institutions and the private sector are more important in managing metropolitan areas. The metropolitan municipality reforms in Turkey are influenced by the new regionalism approach. The main features of the new regionalism approach are seen in the legal regulations of the Turkish metropolitan municipalities in 2004, 2008 and 2012. However, these regulations are changing due to their unique characteristics such as the management tradition and economic structure of Turkey.
