M.Ö. 2000’li yıllarda, Anadolu’nun önemli kültürlerinden olan Hitit ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktaydı. Bu çalışmada, Hitit uygarlığının tarımsal üretimde sürdürülebilirliği nasıl sağladığı, tarım hukuku ile ilgili bazı yaptırımlar, mevsimlik işçilerde ücret ve tarımsal üretimde karşılaşılan bazı problemlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaca ulaşmak için, transkribe edilmiş, başlıca Hitit yasalarından faydalanılmıştır. Hititler döneminde tarım ürünleri başta buğday ve arpa olmak üzere birçok sebze ve meyvelerden oluşmaktaydı. Tarımsal üretimde iklimsel, coğrafi, düşman saldırısı ve çekirge zararlıları gibi sorunlarla karşılaşılmıştır. Genel olarak zirai üretimin yapıldığı işletmeler devlet denetiminde faaliyet gösteren çiftliklerdir. Bu çiftliklerde yapılan üretim, aile bireyleri, ‘NAM.RA’lar (devletin çiftliklere ücretsiz olarak dağıttığı köle/sivil tutsak) ve mevsimlik işçilerle yürütülmekteydi. Hititler, tarımsal üretimde sürdürülebilirliği sağlamak için hukuki düzenlemeler yapmıştır. Bu düzenlemelerde, hayvan ve tarımsal araç gereçlerin alım satımı, arazilerin işletilmesi ve/veya kiraya verilmesi gibi konulara yer verilmiştir. Bunlara ilave olarak, ekim alanlarının ateşe verilmesi, ekinlerin çalınması, meyve ağaçlarına el konulması ve arazi sınır ihlalleri gibi suçlara karşı yaptırımlar da yasal güvence altına alınmıştı.
B.C. The Hittite economy, one of the important cultures of Anatolia in the 2nd millennium, was based on agriculture and animal husbandry. In this study, it is aimed to examine how the Hittite civilization provides sustainability in agricultural production, some sanctions on agricultural law, wages in seasonal workers and some problems encountered in agricultural production. To achieve this goal, the transcribed Hittite Laws were utilized. During the Hittites period, agricultural products consisted mainly of wheat and barley. Problems such as climatic, geographical, enemy attack and grasshopper pests were encountered in agricultural production. In general, agricultural production facilities were state-controlled farms. Family members, NAM.RAS (slaves/prisoners in which the state distributed the farms free of charge) and seasonal workers carried out production on these farms. The Hittites made legal arrangements to ensure sustainability in agricultural production. These arrangements include the purchase and sale of animal and agricultural equipment, the operation and/or leasing of land. In addition, sanctions against crimes such as burning of crops, stealing of crops, confiscation of fruit trees and land border violations were also legally guaranteed.